Brak

Ik lig nog brak in mijn bed. Na de 84 km gisteren en een "onverwacht" bezoek aan de familie Walczak (Franse vrienden die ik al vijf jaar niet meer in levende lijve had ontmoet), kwam ik aan in Doornik.
Het was leuk, en goed Laurence en haar kinderen weer eens te ontmoeten. Haar man werkt in Waregem en dat tot s'avonds. Ze hebben een grote wens met de acht kinderen nog eens naar de Loire streek te kunnen en mogen verhuizen. Een mooi afscheid met afspraak nog eens terug te komen.

De ochtend in Ieper doorgebracht om vervolgens over Komen te fietsen. Het plaatsje Komen was Vlaams tot 1963 en is Waals nu. Met wat jongeren gesproken op de markt daar. Zij begrepen direct aan mijn accent dat ik Franssprekende Nederlander was. 
Dwars door Tourcoing, Roubaix en Wattrelos gefietst om vervolgens met veel hindernissen het jaagpad langs de Schelde te nemen. De Walen renoveren de fietspaden altijd in de zomer ?!
Heerlijk Thais gegeten in Doornik, en de fiets at mee, zij stond gewoon geparkeerd tussen de tafels.
En nu lig ik bij te komen van een moeizame nacht. Mijn Waalse kamer genoot begon al om 3.15 zijn tassen in te pakken. Ongelooflijk hij heeft er twee en een halfuur over gedaan.
Ik lig in een graskant vanmiddag dat is zeker..